zondag 24 oktober 2010

ieder wil het beste voor zijn kind

Je bent nog niet afgehaakt, want je leest nog door. Fijn, super.
Als je met mensen, vooral 1 op 1, praat, dan vindt iedereen dat het milieu belangrijk is. Niemand wil een vuilverbranding naast zich hebben, maar ergens moet ie staan. Niemand wil een kerncentrale, maar we willen wel stroom. Wie wil er nu een groententuinje achter Corus IJmuiden, die aluminium en staal produceert? Ieder wil het beste voor zijn kind, etc. etc. Tot zover, no problem.
Maar het lijkt net of we pijnlijk intiem worden als we bespreken met de ander wat we kunnen doen om zelf de hand in eigen boezem te steken. Het is in de regel tegen het zere been.
Vraag een ander maar eens om geen parfum te gebruiken. Of te wassen met een minder heftig waspoeder. Vraag een roker om in jouw bijzijn niet te roken. Nu kan ik alle rokers niet over 1 kam scheren, maar in alle eerlijkheid, er zijn dramatische ervaringen in mijn leven geweest. En nu in 2008 net erdoor is gekomen dat in het openbaar niet meer gerookt mag worden in restaurants en gelegenheden, nu is het voor mij net te laat. Mijn lichaam is doorgeschoten. Het heeft een 'overload', een overload aan stoffen van meest uiteenlopende aard. Daar waar ik in beginsel niet tegen rook kon, is stukje bij beetje opgeschoven tot belachelijke en voor een buitenstaander onbegrijpelijke waarden.
Sterker nog, wanneer ik 20 jaar geleden zou hebben gehoord dat ik hier allemaal niet meer tegen zou kunnen, had ik mijn schouders opgehaald en waarschijnlijk onhandig gebromt, dat zal wel-maar niet heus.
En overload en een lichaam dat onvoldoende of niet zich tijdig van gifstoffen kan ontdoen is een fatale combinatie. Er zijn 2 mogelijkheden. Of het gaat bij een ongeval in een keer dat je 'erdoorknapt' of je bouwt het heel langzaam op. Bij een ongeval kun je het vaak veel sneller linken. Je hebt sneller door waar de schoen wringt. Bovendien in het medisch traject zal veel minder snel gezegd worden dat het tussen je oren zit.
Bij langzaam afglijden, gaat het ongemerkt vaak slechter. Voor je zelf in staat bent om te linken, is er veel schade al aangericht. Jaren van inleveren tot je niks meer kan.
MCS, deze 3 letterige afkorting staat voor een mogelijke hel op aarde.
Je weet het heel lang zelf niet, tot je er bij toeval achterkomt. Sommigen zelfs nooit.
Ik vind het zo schrijnend, ik kan niet zwijgen, ik moet erover spreken.

Geen opmerkingen:

Een reactie posten