zondag 24 oktober 2010

welkom

Lieve mensen,
Dit blog komt voort uit een zieleschreeuw die ik ga proberen te verwoorden. Het is mijn waarheid en voel je vrij dat anders te zien. Ik respecteer dat een ander mens anders denkt, echter door dit blog probeer ik op te komen voor mijzelf. Het is me te vaak overkomen, en nog steeds, dat medemensen (m.n. artsen/gezondheidswerkers) mij ondersneeuwen met hun mening, je vertrappen als het ze uitkomt (op legale wijze omdat het rechtssysteem dat zo toelaat), de hak op je zetten en rustig aandraaien.
Ik ben niet meer dan een ander, ik ben niet minder dan een ander.
Als je spreken afwijkt van de gevestigde orde, niet in het dagelijkse belevingspakket van de gemiddelde 'gewone man' zit, dan wordt dat al snel afgedaan als, je hebt ze niet alle vijf op een rij of een hypochonder of whatever.
Ik wil dat dit stopt! Het kwetst onnodig, vooral omdat het niet waar is.

Eerst wil ik een paar dingen duidelijk maken. Overal waar ik je schrijf omdat ik die vrijheid heb genomen, zou U wanneer U dat prettiger vindt, dat zelf anders mogen lezen. Mijn bedoeling is er niet minder om. En in de regel zal ik in de hij-vorm spreken, maar dit kan natuurlijk evengoed een zij zijn.
Verder weet ik dat als een neerlandicus langs mijn teksten gaat, er taalfouten instaan/zinsbouw niet optimaal is. Ik heb mij hier lange tijd door laten weerhouden om vrijuit te schrijven. Mij gaat het om de inhoud en de bezieling en niet of er mogelijk een foeifoutje van de juf in staat.
Ik schrijf vanuit mijn hart en ik hoop ook het uwe te raken.

Loes Laarveld is een fictieve naam. Ik ben getrouwd met Johan en we hebben 3 kinderen in de tienerleeftijd. Mijn gezin betekent zoveel voor mij dat ik het hier niet in woorden kan vatten.
De reden dat ik met dit blog begin is dat ik ongewild in een complexe situatie ben gekomen, een ware nachtmerrie die voor een buitenstaander nauwelijks te vatten is.

Geen opmerkingen:

Een reactie posten