Gebed. zo. 28-11-2010

Steeds weer kom ik er bij uit. Nooit gedacht overigens dat ik hier zo dicht zou naderen. Ik ben van: eerst zien dan geloven. Zo allejekes nuchter, past daar wel een geloof bij?

Eens kreeg ik het volgende mailtje, jullie kennen het wel, grappige of wijze, enz.

EEN BIJZONDERE, INTERESSANTE CONVERSATIE Een atheïstische professor in de wijsbegeerte sprak tot zijn klas over het probleem dat de wetenschap heeft met God, de almachtige. Hij vroeg een van zijn nieuwe christelijke studenten om op te staan en naar voren te komen. Professor : Ben jij een christen? Student : Ja meneer. Professor : Dus je gelooft in GOD ? Student : Absoluut, meneer. Professor : Is GOD Goed ? Student : Zeker. Professor : Is GOD ALMACHTIG ? Student : Ja. Professor : Mijn broer is gestorven aan kanker terwijl hij GOD gebeden had hem te genezen. De meesten van ons zouden anderen die ziek zijn helpen. Maar GOD deed dat niet. Is GOD dan wel goed geweest voor hem? Hmm? (De student was stil ) Professor : Daar heb je geen antwoord op, he? Laten we eens opnieuw beginnen, jongeman. Is GOD Goed? Student : Ja. Professor : Is Satan goed ? Student : Nee. Professor : Waar komt Satan vandaan ? Student : Van . . . GOD .. ... Professor : Dat is juist. Zeg eens, is er kwaad in deze wereld? Student : Ja. Professor : Kwaad is overal, niet ? En GOD heeft alles gemaakt, Correct? Student : Ja. Professor : Wie heeft het kwaad gecreëerd ? (Student geeft geen antwoord) Professor : Is er ziekte? Immoraliteit? Haat? Lelijkheid? Al deze dingen bestaan in de wereld, toch? Student : Ja, meneer. Professor : Zeg eens, wie heeft dat allemaal geschapen? (Student had geen antwoord) Professor : De wetenschap zegt dat we 5 zintuigen hebben waarmee we de wereld om ons heen identificeren en waarnemen. Zeg eens . .. Heb jij ooit GOD gezien? Student : Nee, meneer. Professor : Zeg eens . .. Heb jij ooit je GODgehoord? Student : Nee, meneer. Professor : Heb jij ooit GOD gevoeld, aangeraakt, geroken of geproefd? Heb je ooit enige sensuele perceptie van GOD in welke vorm dat ook gehad? Student : Nee, meneer. Ik ben bang van niet. Professor : Toch geloof je nog steeds HEM? Student : Ja. Professor : Volgens empirische, testbare, aantoonbare protocol, zegt de wetenschap dat jouw GOD niet bestaat. Wat heb je daarop te zeggen? Student : Niets. Ik heb slechts mijn Vertrouwen. Professor : Ja,Vertrouwen . En dat is het probleem dat de wetenschap heeft. . . . . Student : Professor, is er zoiets als warmte? Professor : Ja. Student : En is er zoiets als koude? Professor : Ja. Student : Nee, meneer. Dat is er niet. (Het werd erg stil in de klas nu de student de vragen stelde ) Student : Professor, je kan warmte hebben, gematigde warmte, intense warmte, zelfs hitte, gloeiend heet, maar ook een heel klein beetje warmte. Maar we hebben niet zoiets als koude. Wanneer we 273 °C onder nul, het absolute nulpunt bereiken, is er geen warmte meer, maar verder dan dat kunnen we niet gaan. Er is niet zoiets als koude. Het woord beschrijft slechts de afwezigheid van warmte. We kunnen koude niet meten. Warmte is energie. Koude is niet het tegenovergestelde van warmte, meneer, het is alleen de afwezigheid ervan. (Je kon een speld horen vallen) Student : Hoe zit het met donker, Professor? Is er zoiets als donker? Professor : Ja. Wat is de nacht anders als het niet donker is? Student : U heeft het verkeerd, meneer. Donker is alleen de afwezigheid van iets. Er is flauw licht, normaal licht, fel licht, flits licht, helder licht. Maar als er geen licht is dan is er niets en dat noemen we donker, toch? Als donker zou bestaan, zouden we donker nog donkerder kunnen maken, toch? Professor : En wat wil je daarmee zeggen, jongeman? Student : Meneer, mijn punt is dat uw filosofische uitgangspunt onjuist is. Professor : Onjuist? Kan je dat uitleggen? Student : Meneer u gebruikt het uitgangspunt van dualiteit. U stelt dat er leven is dat er dood is, dat er een goede god en een slechte god is. U beziet het concept van GOD als iets eindigs, als iets dat we kunnen meten. Meneer, de wetenschap kan niet eens verklaren wat een gedachte is. Wij weten dat de hersenen daarvoor elektriciteit en magnetisme gebruiken, maar het is nog nooit gezien en nog veel minder begrepen. Wanneer u de dood beschouwt als het tegenovergestelde van leven dan gaat u eraan voorbij dat de dood niet zelfstandig als iets kan bestaan zonder leven. De dood is niet het tegenovergestelde van leven, maar alleen de afwezigheid ervan. Vertel eens, Professor, leert u uw studenten dat zij zijn geëvolueerd van een aap? Professor : Wanneer je refereert aan het natuurlijke evolutieproces, ja zeker. Student : Heeft u ooit evolutie geobserveerd met uw eigen ogen? (De professor schudde zijn hoofd met een glimlach terwijl hij zich begon te realiseren waar het argument heenging) Student : Aangezien nog nooit ook maar iemand het evolutieproces in werking heeft kunnen zien en het zelfs niet bewezen kan worden dat het een voortgaand proces is, is het daarom niet zo. professor, dat u ons slechts uw mening probeert te onderwijzen? Bent u niet in plaats van een professor in de wetenschap eigenlijk een predikant? Student : Is er iemand in the klas die ooit het brein van de professor heeft gezien? Student : Is er iemand die ooit het brein van de professor heeft gehoord, gevoeld, aangeraakt, geroken, geproefd? . . . Niemand lijkt dat ooit gedaan te hebben. Dus, volgens het empirisch, testbare, aantoonbare protocol, zegt de wetenschap, professor, dat u geen brein heeft. Met alle respect, meneer, maar hoe kunnen we geloven dat het juist is wat u ons onderwijst? (De klas was stil.De professor staarde de student aan, zijn gezicht ondoorgrondelijk) Professor : Ik denk dat je daar maar op moet vertrouwen, jongeman. Student : Dat is het meneer . . . Exact ! De band tussen de mens en GOD is vertrouwen. Dat is alles dat de dingen in leven houdt en in beweging.. NB: Die student was Albert Einstein.

Tja, de wetenschap is de wetenschap. Het geloof het geloof.

Het geloof was niet 'my first love'. Wetenschap evenmin. Ik ben een puur gevoelsmens, die zich heel nauw verweven voelt met het menselijke-de kern, het liefdevolle, het rechtvaardige, de zuiverheid, de natuur.

Je leeft je leven en er komen dingen op je pad. Zo kwam MCS op mijn pad. Het riep heel veel vragen op. Vele malen meer dan ik kon beantwoorden.

En wanneer je dan overgeleverd bent aan je pijn en ziek zijn, geisoleerd bent van de buitenwereld omdat je je daar niet meer kan handhaven, dan kom je wel heel dicht bij jezelf.

Je gedachten gaan over hoe te gaan, vertrouwen, onbegrip, over wat kun je leren om het tij te keren, wat zijn dingen die niet grijpbaar zijn en er toch zijn.

Zo kreeg ik van een mij zeer dierbare vriend, het werk van Mikhaël Aïvanhov aangereikt. Mijn eerste boekje was: De yoga van de voeding. Mooi, ik was erdoor gegrepen. Verder las ik De macht van de gedachte, Een toekomst voor de jeugd, Harmonie en gezondheid, De opvoeding begint voor de geboorte, De mens verovert zijn bestemming, Het licht, de levende geest.

Bij www.prosveta.nl kun je terecht, misschien kun je een klein boekje bestellen dat heet Antwoorden op actuele vragen. Het geeft je zonder veel onkosten te maken de gelegenheid om kennis te maken met zijn werk.

Omraam Mikhaël Aïvanhov is een in 1900 geboren Bulgaar en leefde tot 1986. Ik heb zo'n oprechte diepe bewondering voor de eenvoud die hij uitgeeft. Zaken zo glashelder zonder poeha neergezet. Zelfs 25 jaar na zijn dood, is het zo van nu. Het past, het is toepasbaar.

Het is voor mij een leefwijze geworden. Hij heeft zo enorm veel werk nagelaten en zoveel dat ik nog niet gelezen heb, ik verheug me erop, ik kan nog tijden vooruit.

Maar je hoeft niet alles gelezen te hebben om het uit te voeren, om het te integreren in je leven. Het geeft mij rust, het geeft mij antwoorden. Het geeft me ook moed om te doen wat ik moet doen. Het geeft me hulp om met de frustratie en boosheid om te gaan, omdat ik zo duidelijk zie wat er allemaal gaande is.

De vrijheid en respect die hij voor ieder laat is een voorbeeld. Dit is heel anders dan dat ik tot dan toe mij van 'geloof' had voorgesteld.

Omdat geloof heel persoonlijk is, ben ik geen goeie raadgever. Echter iets waar je zelf zoveel goeds van hebt ondervonden, vind ik waard te delen.

Hoop dat jij er ook schoonheid in kan vinden, het je goed zal doen.

Ochtend Chloren

Vandaag ben ik weer net aan het bijtrekken van, ja hoe noem je dat, een aanval van deepest shit.

Lag het aan het weer? Storm en herfstbuien, lag het aan dat ik deze week ben gezwicht voor een paar snoepjes waar geen E-nummer op het zakje van te vinden was? Ik kan het nu onmogelijk zeggen.

's Morgens als ik opsta ben ik overigens nooit Toppie Joppie. Ieder morgen word ik wakker of ik zojuist ben overreden. En al helemaal over mijn handen. Wat gezwollen en stijf in pinokkiostijl.

En mijn nek is soms zo stijf, dat als ik niet eerst kleine subtiele beweginkjes maak, echter zomaar spontaan op de wekker zou kijken, denk ik dat mijn hoofd van mijn romp af zou knappen.

Van nature ben ik een ochtendmens, toch gaat me het opstaan niet soepel af. Voor 10 uur verwacht niets.

En ik ben niet van; voor de koffie niet zeuren. Ha,ha, ik drink geen koffie, dus eigenlijk zo gek nog niet.

Schiet me het volgende prachtige stukje te binnen (erg van genoten) dat hier ook goed op zijn plaats is;

http://www.theplanettimes.com/index.php?option=com_content&view=article&id=33:ochtend-chloren&catid=4:green-lifestyle&Itemid=7

Ochtend Chloren – Geschreven door Simone Muermans
Hoe bewust zijn we eigenlijk? Een plusje voor MCS, je word er wel heeel bewust van. En door de deepest shit heb je de tijd om bewust te zijn. Mijn lichaam reageert heel heftig. Erg veel pijn, hevige misselijkheid, braken (voor de detailliefhebbers, tot zo'n 7 a 8 keer op een dag, terwijl je nog geen slok water binnen kan houden, het laatste is schuim en soms wat gal. Met een druk op de zaak , waarbij projectielkotsen het woord is dat de lading het best dekt. Ik had afgelopen keer het gevoel alsof mijn trommelvliezen stonden op te bollen de gehoorgang in. Ik heb mijn ogen vastgehouden omdat ik ze voelde uitpuilen). Voor wie dit al te gevoelig op de maag ligt, klik maar door. Ik denk dat het geschreven moet worden, omdat anderen die hier ook mee zitten, gewoon de waarheid moeten weten. Ik heb nog nooit geen chemo gehad, maar ik denk dat ik wel begrijp waar het daar om draait. En ik wil ook niet weten wat chemo met mij doet, want ik krijg deze reakties al van een medicijn of van foute waspoederlucht, verf of een nieuw apparaat, om het even, mijn lichaam is heel stellig, als het niet klopt gaat het in protest. Helaas pindakaas.
In het begin van mijn MCS tijd toen ik bezig was met kennis vergaren en opschonen van mijn leefomgeving, had ik nog niet de kennis van de Herxheimerreaktie. Zal ik nog uitleggen. Het is maar goed dat ik inmiddels weet wat mijn lichaam kan uitspoken anders trek je dit niet. En even een pijnstiller nemen is geen optie. MCS heeft de rariteit dat het anders met medicatie omgaat dan je kunt verwachten. Ik heb middelen die gewoon niks doen, vaak bemerkt dat als iets wel wat doet, ik er steeds meer van nodig heb om er profijt van te kunnen hebben, of ik kom onder de uitslag te zitten of krijg allerlei bijwerkingen. Uiteindelijk heb ik gemerkt dat het middel erger is dan de kwaal. Want in een lichaam dat slecht tot niet kan ontgiften, gooi je het level van gif alleen maar omhoog. Het blijft rondzwalken in je systeem en het gaat maar niet weg. Als mensen horen over een voedselvergiftiging dat kennen ze, dokters die een bloedvergiftiging diagnostiseren erkennen hier ook de ernst, maar als je lichaam dysfunctioneert en zelfs van normaal te verwachten zaken niet meer afkomt, dan is er niks. Als ze je symptomen al herkennen mag je blij zijn. Maar hier ook weer, dan worden die symptomen bestreden met: tada, weer een nieuw middeltje.
Gooi het vat maar vol. Dus voor mij geen medicijnen. Ik weet nu dat door de pijnstiller die ik een tijdlang voor noodgevallen gebruikte, mijn darm ernstig is aangetast (leaky gut-lekkende darm), en ik hierdoor nog zieker ben geworden. Dr. Sherry Rogers schrijft: how the sick get sicker and quicker. Dus hoe beroerd of ik ook ben, of groen zie van pijn en ellende, ik moet gewoon wachten tot het de volgende dag wordt. Slapen is dan ook een lastige, maar er komt meestal wel een moment dat je omvalt. Voor al diegene die zeggen dat als je maar in het hier en nu leeft, dan heb je geen probleem omdat je dan niet terugdenkt aan belastende zaken van vroeger, en niet in de toekomst omdat je dan onnodig zorgen maakt, denk ik van, probeer eens MCS en zie of dat hier en nu bij jou ook nog stand houdt. Ik richt mij in die situatie toch echt op de toekomst en ik ga....... jawel, ik ga in gebed.

Zondag 14-11 Bizar, wat een vervuiling!

Soms zou het beter voor mijn gestel zijn dat ik geen t.v. meer kijk en minder lees. Want wat mij onder ogen en oren komt, is voor een mens met een moeilijk imuunsysteem en een uiterst (stress)gevoelig lichaam nu bepaald geen rozegeur. Vandaag kreeg ik volgend aangedragen:

http://zembla.vara.nl/Afleveringen.1973.0.html?&tx_ttnews[tt_news]=34845&tx_ttnews[backPid]=1972&cHash=1c5fd02725f6608e02393df016a8d82b

Fosfor aan de Schelde – Zembla – 13 november 2010

Het Functioneel Parket van het Openbaar Ministerie is een onderzoek gestart naar overtredingen van de milieuwet door het Zeeuwse bedrijf Thermphos, een van de ergste vervuilers van Nederland. Ook onderzoekt het parket een ongeval waarbij vorig jaar twee werknemers om het leven kwamen. Het OM laat dit weten in de aflevering van ZEMBLA ‘Fosfor aan de Schelde’, die wordt uitgezonden op zaterdag 13 november, 22.35 uur bij de VARA op Nederland 2.

Fosforfabriek Thermphos in Vlissingen is al meer dan twintig jaar één van de ergste vervuilers van Nederland. De provincie Zeeland stelt dat de volksgezondheid voorop staat bij het handhaven van de milieuwetgeving, maar in de praktijk komt daar weinig van terecht.

Volgens Europees milieu-expert ing. J.Vollenbroek is de uitstoot van zware metalen door Thermphos sinds 1985 twintig keer hoger geworden. Daarnaast stoot het bedrijf al jaren een onbekende hoeveelheid dioxine uit, één van de gevaarlijkste chemische stoffen die er bestaat. Al die jaren hebben omwonenden van de fabriek weinig gemerkt van de vervuiling, omdat het om stoffen gaat die je niet ruikt of voelt. Sinds 2008 heeft men wel regelmatig last van rookwolken die irritatie aan ogen en luchtwegen veroorzaken en soms tot braakneigingen en hoofdpijn leiden. Bewoners uit de omgeving van Borsele en Vlissingen beklagen zich steeds vaker bij de provincie, maar tot op heden zonder resultaat.

Als MCS-er trekt mij zo'n documentaire door merg en been.

Hoe ver zijn wij dan toch van de kazerne af, voor wij van diezelfde politiek, erkenning van onze ziekte moeten krijgen. En al die mensen die hier nog door zo'n smeerfabriek ziek gaan worden, die allen geen poot aan de grond krijgen. Want je kunt ziek worden wat je wil, maar in Nederland (en elders waarschijnlijk ook hoor) je kunt het gewoon schudden. De grote jongens dekken elkaar en gaan met het geld lopen en zorgen zelf er goed voor dat hun gezondheid niet verknalt wordt.

Luister naar arts-biochemicus M Leijs. Ze geeft duidelijk in het filmpje aan wat dioxine met een lichaam doet (baby's onze kwetsbaarste slachtoffers), en J.Vollenbroek milieudeskundige er geen doekjes om windt.

Dat het blijft bij woorden als het is jammer en triest, omdat we alleen als individu die criminelen ook niet kunnen aanpakken omdat ze gedekt worden door... .

En dan zag ik gisteravond, zaterdag, nog een stukje van Rondom Tien, waar het ging om de kosten in de gezondheidszorg. Ik heb niemand horen praten over dat de mens ziek wordt van het milieu, en hoe dat drukt op de gezondheidszorg. De tijd was veel tekort en wat ik heb gehoord, ik zou er graag een eigen programma van willen maken. Het zou wel eens het tegenovergestelde kunnen worden van een subtropische verrassing. Maar verrassend zou het zijn!

Echter, ik ben afgelopen dagen al in zwaar weer omdat mijn lichaam er de brui aan geeft. Ik word er erg verdrietig van. Niet voor of hooguit wat achteruit kunnen. Niemand die je hoort of ziet, niemand die luistert. Bij wijze van spreken, ik hoef alleen maar netjes mijn premies te betalen en als je verder wat zegt, heb je het tussen de oren zitten.

Lieve mensen, ik weet dat jullie er ook niet blij van worden en dat we geen van allen pasklare oplossingen hebben. Maar ik ben nu op een punt gekomen, dat ik niet meer zoveel te verliezen heb in mijn positie. Je geld of je leven? Ach, geen van beide zou ik zeggen.

Op dit soort momenten ben ik zo blij dat ik EigenWijs ben. Dat heb ik dan weer wel. En wie niet sterk is moet slim zijn. Ergens ligt het antwoord toch bij ons zelf. Als we allemaal op ons eigen stukje doen wat we kunnen, dan verandert er wel wat. Het besef dat we niet moeten accepteren dat we zo behandelt worden. Als er geen mens meer gaat werken in zo'n fabriek, kan die fosfor-derry zich dan nog alleen redden? Je kunt wel redeneren dat het je baan en je inkomen is, maar wanneer je volgend jaar ziek thuisligt met een terminale kanker, ach, was dan je werk nog zo belangrijk? En kom er maar eens om als je gelden wilt incasseren van deze categorie.En wat haalt het nog uit als de gezondheid van je kinderen en kleinkinderen op spel staat?

Werken aan een foute zaak, is een verloren zaak. Het beste is dat het zo snel mogelijk tot je doordringt.

Kijk, het dagelijkse leven is hoop ik niet zo extreem als deze zaak, maar toch. Als ik bijv. hoor van onze kinderen, dat als het paasvuur voor het ontstoken wordt, de politie eerst komt kijken of alles in orde is, en nadat de dienders hun hielen hebben gelicht, er bouwafval met pur en brandstoffen en foute boel bij op wordt geflikkert, dan is dat gaaf en kwalmt het mooi en het is lekker even buiten de wet.

Gisteren een verbod op paasvuren zou een goede stap zijn.

En vuilverbrandingsovens hebben gelukkig nu filters, maar nog, mensen gooien na een verbouwing toch stiekem asbest in de container, spaarlampen (wat een discutabele hap is dat ook)met kwik horen daar ook niet in. Ik zou een giga waslijst kunnen geven, vul zelf maar in.

Hoe eerder het besef komt dat we de overvloed aan smeertroep moeten stoppen, dan maken we nog kans om voor hen die na ons komen het nog leefbaar te laten.

Begin vandaag en doe wat je moet doen om wat te bereiken. Nee, je zult er waarschijnlijk geen populariteitsprijs mee winnen, maar je kunt wel eerlijk met jezelf door het leven.

De wereld is een gevaarlijke plaats, niet vanwege degene die kwaad doen, maar vanwege degene die toekijken en niks doen – Albert Einstein

We kunnen wel iets doen om het verschil te maken. Koop verstandig, leef bewust, leef dat je zo min mogelijk rommel hoeft achter te laten.

"Zing, vecht, huil, bid, lach, werk en bewonder"

Wie kent deze prachtwoorden nu niet van het lied van Ramses Shaffy?

Voor degene in een schuilhoek achter glas
Voor degene met de dichtbeslagen ramen
Voor degene die dacht dat-ie alleen was
Moet nu weten, we zijn allemaal samen

Voor degene met 't dichtgeslagen boek
Voor degene met de snelvergeten namen
Voor degene die 't vruchteloze zoeken
Moet nu weten, we zijn allemaal samen

refr.:  Zing, vecht, huil, bid, lach, werk en bewonder 4x
        Niet zonder ons

Voor degene met de slapeloze nacht
Voor degene die 't geluk niet kan beamen
Voor degene die niets doet, die alleen maar wacht
Moet nu weten, we zijn allemaal samen

Voor degene met z'n mateloze trots
In z'n risicoloze hoge toren
Op z'n risicoloze hoge rots
Moet nu weten, zo zijn we niet geboren

refr.

Voor degene met 't open gezicht
Voor degene met 't naakte lichaam
Voor degene in 't witte licht
Voor degene die weet, we komen samen

refr.

Niet zonder ons (15x)...

Ramses wist hoogst waarschijnlijk niks van MCS. Maar dit lied is ook te passen in het leven van een gele kanarie. Zoals ook wel een MCSer wordt genoemd.

Zing – Ik hield van zingen. Heb met veel plezier bij een koortje gezongen. Van Let the sunshine tot O Happy Day. Ook al kon ik tijden er maar moeizaam geluid uitkrijgen vanwege veelvuldig verkouden. En dan die gekmakende jeuk in mijn neus en holtes. En het constante gekriebel in mijn luchtpijp. Iedere ademteug geprikkeld en gejend worden. Na al die jaren zou het bijna normaal worden. Maar jeuk went nooit. Het overprikkelt je doorlopend, inwendig kun je ook niet even krabben, het vermoeid enorm. Er was in mijn geval soms maar een flard van wat tabaksrook voor nodig, om de zaak acuut te verergeren. En ging het mis en was me de rook weer ergens overvallen (want ik zweer je, ik zocht 'm niet op), dan draaide het uit op bronchitis. Ik wilde niet zo vaak antibiotica, maar je helemaal lens en achter de adem hoesten en zo slap als een pier, dan ga je toch over stag. Je hebt een gezin om voor te zorgen, je moet verder, dus dan om de zoveel tijd maar antibiotica.

Tegenwoordig haal ik mijn genot uit zingen door te luisteren naar hen die dat prachtig kunnen.

Hier heb ik steun aan. Heel gek, maar mijn luchtwegen zijn nu voldoende herstelt om te kunnen zingen, maar ik kan het mijn strot niet meer uitkrijgen. Mijn 5e chakra om het zomaar te zeggen, het chakra van de communicatie laat het me denk ik op een andere manier doen. Vertellen past het best bij mij, maar schrijven is een heel goede tweede.

Vecht – Ja ik weet het, vechten heeft geen zin. Het kost je energie die je beter had kunnen gebruiken voor wat anders. Maar ik ben ook maar een mens. Ik vecht niet om meer te hebben, om een stuk land, geld of goed, macht of aanzien. Als je geboren wordt houdt het toch automatisch in dat je geboorte jou het bestaansrecht op deze aarde geeft. Maar dat is nu waar ik met MCS weinig van merk. Vooral geen erkenning. Het meest essentiele voor ieder mens is om erkent te worden, dat je op basis van gelijkheid er mag zijn. Nou, dit komt je maar zo niet ten deel vallen. Dit stuk van erkenning moet schijnbaar bevochten worden. Hoe vaak ben ik(en natuurlijk niet alleen ik, maar zovelen) heen en weer en terug en uiteindelijk ook, afgewezen. Steeds als je probeert om het juiste te doen, dat mensen die denken boven een ander mens te kunnen gaan staan, alsof ze boven God staan, je kunnen afwijzen alsof je het tussen de oren hebt zitten, nee mevrouw, deze ziekte bestaat niet, nergens staat dit op papier, dus U moet hier niet zijn. Bam, gooi de deur maar weer voor de neus dicht.

Dus, nu ik eindelijk na jaren heeeeel langzaam weer wat begin op te krabbelen en iets van mijn leven en vechtlust weer terugkrijg, vecht ik terug. Ik mag zijn wie ik ben, en daar hoeft een ander niet lomp over te doen. Als een arts geen verstand heeft van mijn aandoening, laat 'm dan dat zien als een nieuw leermoment, als de politiek vindt dat hier misschien teveel onkosten aan kleven, kennen ze dan wel de grondwet? En de mensenrechten? Ik moet wel betalen voor vanalles en nogwat, maar op een moment dat je hulp vraagt, loket dicht.

Vechten kun je op vele manieren. Met oorlog en zwaard en kogels en noem maar op.

Mijn manier van vechten zie ik als het onder de aandacht brengen van wat onrecht is. Ik wil vanuit wat goedheid en rechtvaardigheid is, de kracht halen om anderen dit ook te laten zien en voelen.

Dat door deze inzichten er verbetering komt. Er hadden er toch meer een droom?

Huil – Ja dat doe ik regelmatig even. Ontladen van wat nodig is. Emotioneel labiel hoorde ik ooit over me zeggen. Ennuh, bedankt he? Nee, ik ben niet zo'n doorgewinterde spijkerharde emotieloze gast met een enorme plank voor de kop. Dit was niet de man uit de zorg die ik nodig had. (dit was niet mijn huisarts overigens, maar een intaker voor de psycholoog).

Of huilen helpt, weet ik niet, maar het kan wel eens enorm opluchten. En, je hoeft ook zeker niet depressief te zijn om te kunnen huilen. Van rouw tot uiensnijden, koning keizer admiraal, huilen kunnen we allemaal.

Bid – daar schrijf ik apart nog over.

Lach – wat schrijf ik hier nu bij? Lachen is heerlijk, lachen doet goed, voelt goed. Van origine heb ik denk ik wel de nodige humor. Dat zit wel snor. Maar, ja daar komt die maar weer aan, je moet boven een bepaalde pijngrens zitten en wel enige energie hebben om te kunnen lachen. Je kunt op een bepaald punt komen dat je alle lachen is vergaan. Zelfs niet als een boer die kiespijn heeft.

Je verwacht van een OK-patient in de recover toch ook niet dat hij al weer gezellig moppen zit te tappen en te stralen en te schuddebuiken? Bij MCS zijn er tijden dat dit ook zo functioneert.

We willen zo graag lachen. Wie helpt ons?

Werk – ik ben gek op werken. Ik mag heel graag wat doen. Als je ziek thuis zit/ligt, dan zou je heel wat voor over hebben om te kunnen werken. En al die mensen die werken, denken vaak dat het lekker makkelijk is als je eens gewoon een dag in bed kon blijven liggen. Ja, dat is fantastisch, maar dan wel als je een vrije keuze daarin hebt.

Werk moet ook veel beter verdeelt worden. En de waardering voor dat werk ook. Want wanneer werk je eigenlijk? Er rammelt nogal wat namelijk aan de manier van kijken naar werk.

Ik weet nog toen onze oudste geboren werd en ik stopte om voor ons kind te zorgen. We hadden eens een feestje en we zouden een schetsje opvoeren. Daar zat iemand met een eigen zaak bij en die vroeg in het voorstellingsrondje: en jij dan, doe jij nu helemaal niks meer? Pff, net een baby en zelf veel ziek zijn, geen roze wolk, ook geen geld meer, geen collega's, en alle leuke dingen van het werk. Ik kon er nog net netjes bij uitbrengen: Nee, ik doe niks meer, ik heb het hele jaar door vakantie. Goed geregeld he?

Over normen en waarden gesproken in de politiek en daarbuiten. Snap jij het nog?

Over financien is apart nog te schrijven.

Een ander aspect is wat ik bij lotgenoten hoor, die zelf voor hun eigen brood op de plank moeten zorgen, die komen op zeker moment op een punt dat ze niet meer kunnen werken. Ze krijgen te maken met bedrijfsartsen. Ik hoef toch niet meer uit te leggen wat we hier tegenkomen. Idem met UWV.

Ook hier moeten we door het stof en we weten bij voorbaat dat het kansloos is, geen erkenning is gelijk aan lege handen, narigheid. Het is overleven.

Bewonder – Tja, bewondering heb ik voor heel andere zaken gekregen. Niet het aanzien van de medicijnmannen en onze politiek. Maar voor heel gewone oprechte mensen. Die levenservaren zijn en zonder geldgraaierigheid zich willen inzetten voor humaan, voor goedheid, voor behoud van onze natuur. Bewondering voor mensen die in uiterst benarde posities toch er het beste van proberen te maken. Bewondering voor hen die met passie en bezieling tegen de gevestigde orde in, durven zeggen waar het op staat. Die taboeonderwerpen durven aanroeren, die durven zeggen wat er speelt, over zaken die het daglicht niet kunnen verdragen. Bewondering voor hen, die misstanden aan de kaak durven stellen, en al helemaal als je bij voorbaat weet dat er alles aan wordt gedaan om tegen te werken. Het rechtssysteem, het geld, de industrie, je begrijpt me wel denk ik, kijk goed om je heen en je weet allemaal exact wat er mis is. Daar hoef je helemaal niet voor afgestudeerd te zijn, daar hoef je geen rechtenstudie voor gedaan te hebben. Iedereen weet feilloos het verschil tussen mijn en dijn.

Ik heb bewondering voor de natuur. Niemand kan boven de natuurwetten gaan staan. We kunnen alleen proberen te balanceren om samen in een symbiose te leven. De natuur kan zoveel helen, maar niet als we zo doorgaan om de natuur in steeds kortere tijd om zeep te helpen.

Het is geen 5 voor 12, het is geen 1 voor 12, zelfs geen 12 uur. Het is daar al voorbij en we zullen alle zeilen moeten bijspannen om de boel weer op de rails te krijgen.

Ik heb bewondering voor de heelkracht van die natuur die steeds maar er voor gaat om zich te herstellen.