zondag 14 november 2010

Ochtend Chloren

Vandaag ben ik weer net aan het bijtrekken van, ja hoe noem je dat, een aanval van deepest shit.
Lag het aan het weer? Storm en herfstbuien, lag het aan dat ik deze week ben gezwicht voor een paar snoepjes waar geen E-nummer op het zakje van te vinden was? Ik kan het nu onmogelijk zeggen.
's Morgens als ik opsta ben ik overigens nooit Toppie Joppie. Ieder morgen word ik wakker of ik zojuist ben overreden. En al helemaal over mijn handen. Wat gezwollen en stijf in pinokkiostijl.
En mijn nek is soms zo stijf, dat als ik niet eerst kleine subtiele beweginkjes maak, echter zomaar spontaan op de wekker zou kijken, denk ik dat mijn hoofd van mijn romp af zou knappen.
Van nature ben ik een ochtendmens, toch gaat me het opstaan niet soepel af. Voor 10 uur verwacht niets.
En ik ben niet van; voor de koffie niet zeuren. Ha,ha, ik drink geen koffie, dus eigenlijk zo gek nog niet.

Schiet me het volgende prachtige stukje te binnen (erg van genoten) dat hier ook goed op zijn plaats is;
Ochtend Chloren – Geschreven door Simone Muermans
Hoe bewust zijn we eigenlijk? Een plusje voor MCS, je word er wel heeel bewust van. En door de deepest shit heb je de tijd om bewust te zijn. Mijn lichaam reageert heel heftig. Erg veel pijn, hevige misselijkheid, braken (voor de detailliefhebbers, tot zo'n 7 a 8 keer op een dag, terwijl je nog geen slok water binnen kan houden, het laatste is schuim en soms wat gal. Met een druk op de zaak , waarbij projectielkotsen het woord is dat de lading het best dekt. Ik had afgelopen keer het gevoel alsof mijn trommelvliezen stonden op te bollen de gehoorgang in. Ik heb mijn ogen vastgehouden omdat ik ze voelde uitpuilen). Voor wie dit al te gevoelig op de maag ligt, klik maar door. Ik denk dat het geschreven moet worden, omdat anderen die hier ook mee zitten, gewoon de waarheid moeten weten. Ik heb nog nooit geen chemo gehad, maar ik denk dat ik wel begrijp waar het daar om draait. En ik wil ook niet weten wat chemo met mij doet, want ik krijg deze reakties al van een medicijn of van foute waspoederlucht, verf of een nieuw apparaat, om het even, mijn lichaam is heel stellig, als het niet klopt gaat het in protest. Helaas pindakaas.
In het begin van mijn MCS tijd toen ik bezig was met kennis vergaren en opschonen van mijn leefomgeving, had ik nog niet de kennis van de Herxheimerreaktie. Zal ik nog uitleggen. Het is maar goed dat ik inmiddels weet wat mijn lichaam kan uitspoken anders trek je dit niet. En even een pijnstiller nemen is geen optie. MCS heeft de rariteit dat het anders met medicatie omgaat dan je kunt verwachten. Ik heb middelen die gewoon niks doen, vaak bemerkt dat als iets wel wat doet, ik er steeds meer van nodig heb om er profijt van te kunnen hebben, of ik kom onder de uitslag te zitten of krijg allerlei bijwerkingen. Uiteindelijk heb ik gemerkt dat het middel erger is dan de kwaal. Want in een lichaam dat slecht tot niet kan ontgiften, gooi je het level van gif alleen maar omhoog. Het blijft rondzwalken in je systeem en het gaat maar niet weg. Als mensen horen over een voedselvergiftiging dat kennen ze, dokters die een bloedvergiftiging diagnostiseren erkennen hier ook de ernst, maar als je lichaam dysfunctioneert en zelfs van normaal te verwachten zaken niet meer afkomt, dan is er niks. Als ze je symptomen al herkennen mag je blij zijn. Maar hier ook weer, dan worden die symptomen bestreden met: tada, weer een nieuw middeltje.
Gooi het vat maar vol. Dus voor mij geen medicijnen. Ik weet nu dat door de pijnstiller die ik een tijdlang voor noodgevallen gebruikte, mijn darm ernstig is aangetast (leaky gut-lekkende darm), en ik hierdoor nog zieker ben geworden. Dr. Sherry Rogers schrijft: how the sick get sicker and quicker. Dus hoe beroerd of ik ook ben, of groen zie van pijn en ellende, ik moet gewoon wachten tot het de volgende dag wordt. Slapen is dan ook een lastige, maar er komt meestal wel een moment dat je omvalt. Voor al diegene die zeggen dat als je maar in het hier en nu leeft, dan heb je geen probleem omdat je dan niet terugdenkt aan belastende zaken van vroeger, en niet in de toekomst omdat je dan onnodig zorgen maakt, denk ik van, probeer eens MCS en zie of dat hier en nu bij jou ook nog stand houdt. Ik richt mij in die situatie toch echt op de toekomst en ik ga....... jawel, ik ga in gebed.

Geen opmerkingen:

Een reactie posten